
Aan jou de keuze
Je kunt je niet meer concentreren, je bent moe en overprikkeld. Je hebt simpelweg geen energie meer en je hebt overal pijntjes. Allemaal ongezonde gevolgen van stress. Signalen genoeg maar daarentegen neem je nog een pijnstiller en je gaat door in je survival modus. Waarschijnlijk weet je dat dit niet juiste oplossing is maar toch maak je deze keuze. Zijn het misschien de verwachtingen die je jezelf oplegt die hierbij een rol spelen?
Wie moet je van jezelf zijn?
Iemand stelde mij ooit de vraag: ‘Je loopt een berg op met in je rugzak een aantal stenen en op weg naar de top komen er telkens stenen bij. Wat doe je dan?’ En ik zei volmondig: ‘Ik loop door totdat ik erbij neerval.’ Ik wilde niet opgeven, ik moest dit zelf kunnen. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat mijn wilskracht geen echte kracht is omdat het eindig is. Je loopt leeg als je steeds je best moeten blijven doen of je wilt bewijzen. Ik had geen last van wie ik was, maar van wie ik van mezelf moest zijn!
Wie ben je in werkelijkheid?
Als je ziet dat imperfecties niet raar maar zelfs heel normaal zijn, wordt het steeds makkelijker om trouw te blijven aan wie je in werkelijkheid bent. Probeer niet om op alle gebieden alle ballen in de lucht te houden. Dit houdt uiteindelijk niemand vol. Veel beter is om eens af en toe een bal te laten vallen. Geeft niks, dat is het leven.
Aan jou de keuze!
Met een beetje stress is niets mis. Het kan zelfs nuttig zijn om te reageren op situaties die onze aandacht nodig hebben. Maar waar het omgaat, is de juiste balans. De balans tussen belasting en belastbaarheid. De balans tussen werk en privé. Dit vraagt om het bewaken van je eigen grenzen, het op tijd ‘nee’ zeggen en het goed zorgen voor jezelf. Jij weet immers als geen ander wie je bent en wat je nodig hebt! Het hoort niet bij het leven om structureel op te zijn. Je hebt 24 uur per dag die je maar één keer kunt besteden. Hoever laat jij het komen? Aan jou de keuze!